Verhuizing

Deze site wordt niet meer bijgewerkt.

Kom snel naar http://www.flikkenmaastricht.nl.ae of http://flikken.123forum.nl voor de nieuwste columns en berichten.

Column 3: Broer

Hallo allemaal,

Ik wil het niet meer horen!!! Echt niet, nooit meer!!! Ik wil nog steeds niet naar Maurice toe, maar het lijkt wel of iedereen vindt dat ik me om hem moet bekommeren. Flamand, Marion, Romeo, die mannen van Interne Zaken, Frank… Ze zeggen dat het toch mijn broer is. Alsof ik dat niet weet. Het is verdomme mijn broer die mijn partner zowat vermoord heeft. Wat denken ze nou, dat ik de lieve, begrijpende zus gaan spelen? Mooi niet, ik heb me jarenlang om Maurice bekommerd en nu is het over. Het heeft allemaal nogal veel resultaat gehad zeker, maar niet heus. Al mijn pogingen, al de therapieën, de reclassering, allemaal verspilde moeite. Ik doe het niet meer, ik kan het niet meer en ik wil het niet meer. Als iemand anders het nog wil proberen gaat die zijn gang maar, maar ik trek mijn handen van hem af.

Frank blijft me ook maar bellen. Het is dat iedereen die mij echt moet kunnen bereiken ook  alleen dit nummer heeft, want anders had ik mijn telefoon allang uitgezet. Ik wil hem niet spreken, ik wil hem niet zien en ik ga zeker niet terug naar De Ponti.

Gelukkig was er deze week ook goed nieuws. Dat Wolfs aan het opknappen was had ik natuurlijk al door, maar deze week heeft hij van de arts te horen gekregen dat hij niets aan zijn verwondingen over zal houden, op een litteken na dan. Als je ziet hoe hij zijn arm nu gebruikt is het moeilijk te geloven, maar de arts zegt het zeker te weten en Floris en ik willen hem maar al te graag geloven. Morgen wordt Floris trouwens uit het ziekenhuis ontslagen. Gelukkig kan hij bij Fleur terecht, daar kan ik hem tenminste af en toe bezoeken. Fleur heeft zijn spullen van de week bij Frank weggehaald en heeft toen ook de dingen die ik er had laten liggen meegenomen, waar ik haar heel dankbaar voor was. Om haar te bedanken heb ik haar die avond mee uit eten genomen. Het was een fijne avond, heel gezellig en eindelijk weer eens goed eten, want de laatste weken heb ik geleefd op brood, bami van de afhaalchinees, pizza en ziekenhuisvoedsel.

Tot snel,

Eva

Afl. 1: Een valse noot

Column 2: Nieuws en onderzoeken

Hallo,

Ja, ik heb nieuws over Floris. Vier dagen geleden vonden de artsen dat het tijd was om Floris te laten bijkomen en niet veel later was hij dan ook daadwerkelijk wakker. Het is een echte Flik, dat heeft hij nu wel bewezen. Zijn eerste woorden hadden gelijk al met de zaak te maken. Hij was geďnteresseerd in het werk, terwijl Fleur en ik juist wilden weten hoe het met hem ging. Erg lang hebben we die dag niet kunnen praten, Floris had veel pijn en was al snel moe, maar het was fijn dat hij zo goed aanspreekbaar was.

Die middag moest ik naar het bureau, waar ik uiteraard eerst het goede nieuws aan de collega’s heb verteld. De echte reden waarom ik naar het bureau ging was overigens een andere. Ze hebben Interne Zaken op me afgestuurd. Natuurlijk begrijp ik dat wel, want ik had nooit die grot in mogen gaan, maar een verhoor van ruim drie uur is een verschrikking. Zeker als je zelf niet de ondervrager, maar de ondervraagde bent. Helaas heb ik niet het idee dat ik er wat mee opgeschoten ben, ik heb mijn wapen in elk geval nog niet terug. Heel vervelend vind ik dat trouwens niet, na alles wat er gebeurd is sta ik niet bepaald te springen om weer aan het werk te gaan. Aan deze zaak mag ik sowieso niet werken, omdat ik er te veel bij betrokken ben, en eerlijk gezegd zit ik ook niet te wachten op weer een andere partner. Echt, als iemand een maand geleden gezegd had dat ik dit ooit zou zeggen had ik die persoon uitgelachen, maar Wolfs is mijn partner en ik wil hem terug.

Nou, ik ga Fleur aflossen. Binnenkort schrijf ik meer.

Groet,

Citaten aflevering 1

Wolfs: "Laat los!"
Eva: "Wolfs, doe iets!"
Wolfs: "Laat haar los."
...
Wolfs: "Laat los, nu!"
Lucassen: "Ik maak haar dood."
Wolfs: "Ik ken haar pas een dag, en volgens mij heeft ze een hekel aan me."
...
Eva: "Jezus, waarom deed je niks?"
Wolfs: "Ik dacht, jij kan het alleen wel."

Eva: "Wie zorgt er nou voor Floris?"
Flamand: "Voor wie?"
Romeo: "Die vis heet Joris, dat is Floris."

Column 1: Rotdag

Hallo allemaal,

Hierbij excuseer ik me voor alles wat er gaat komen, wat een rotdag is dit. Ik schrijf bewust niet ‘goedenavond’, want wat mij betreft is er niets goed aan deze avond. De hele dag was een ramp. Eigenlijk zou ik nu naar bed moeten gaan, maar ik zal toch niet kunnen slapen, dus kan ik net zo goed dit stukje even schrijven.

Jullie willen natuurlijk weten wat er aan de hand is, of niet? Waarschijnlijk hebben jullie al op tv gezien dat er in de Limburgse grotten een agent neergeschoten is. Die agent, dat is mijn partner Wolfs. Ik werkte nog niet zo lang met hem en wilde hem in het begin alleen  maar weg hebben, maar de laatste weken ging het erg goed tussen ons en had ik spijt van mijn gedrag daarvoor. Het is een goede, die Floris. Hij heeft z’n minpunten, dat zeker, maar we vormden een goed team en raakten goed op elkaar ingespeeld. En dan opeens dit… Wat een rotdag. Ik kan niet eens beschrijven hoe ik me voelde toen ik hem daar bloedend op de grond zag liggen, er ging van alles door me heen. Eerst dacht ik dat hij dood was, maar toen ik voelde bleek dat hij nog een hartslag had. Daar stond ik toen, diep onder de grond zonder enig contact met de buitenwereld, want natuurlijk doen al die moderne technieken het niet als je ze echt nodig hebt. Ik stond daar maar en voelde me zo alleen, hoewel ik niet alleen was, en zo schuldig. Wolfs was daar voor mij, omdat mijn broertje daar die grot zat. Nu, achteraf, hadden we hem daar beter kunnen laten zitten, want het was Maurice die met een afgevuurd pistool bij Wolfs stond. Echt, vanochtend had ik er nog alles voor over om Maurice levend en wel terug te krijgen, maar nu… als ik dit geweten had dan had ik het Maurice allemaal zelf laten uitzoeken. Voorlopig wil ik hem ook niet zien. Ze hebben me verteld dat hij momenteel in de cel zit, maar ik ga er niet heen.

Ik ben wel bij Floris geweest, ik ben pas net terug uit het ziekenhuis. Ik ben niet meer dan een paar meter bij Floris vandaan geweest sinds ik hem daar in die grot vond. Voor mijn gevoel duurde het uren voordat we hem uit die grot hadden. In werkelijkheid was het natuurlijk korter, maar het heeft wel erg lang geduurd. Ooit zelf eens geprobeerd om met een brancard door dat gangenstelsel te manoeuvreren? Dat is bijna niet te doen, dat kan ik jullie nu uit ervaring vertellen. Toen Wolfs eenmaal in de ambulance lag ging het snel, vlak daarna waren we al in het ziekenhuis.

Fleur, Wolfs dochter, stond ons bij de ingang op te wachten, Flamand had haar gebeld. Wolfs werd met spoed naar de OK gebracht, en toen begon voor ons het lange wachten. Ik had me een andere kennismaking met Floris’ dochter voorgesteld, ik houd er niet van om mensen in een ziekenhuis te ontmoeten, maar we hebben een goed gesprek gehad. We zaten een beetje in hetzelfde schuitje, we kennen hem beiden nog niet zo lang en waren doodsbang dat we niet meer de kans zouden krijgen om hem beter te leren kennen. Na meer dan een uur kwamen Flamand, Romeo, Marion en Britt de wachtruimte in en was het gedaan met het goede gesprek tussen Fleur en mij. We zaten daar met z’n allen te wachten, tot er eindelijk een arts kwam. Hij vroeg of de familie met hem mee wilde komen. Fleur stond op, keek mij aan en vroeg me toen mee naar binnen. Het klinkt misschien raar, maar ik was dolblij dat ik mee kon gaan. Ik wilde weten hoe het met Wolfs was. Goed, we liepen dus achter die arts aan naar een kamertje waar we moesten gaan zitten. Daar kregen we ten eerste goed nieuws te horen, Floris leefde nog. Hij wordt nog een dag of twee kunstmatig in coma gehouden om te herstellen, hij heeft namelijk heel veel bloed verloren. De kogel is binnengedrongen in zijn linkerschouder en zat tegen zijn halsslagader aan, hij heeft dus heel veel geluk gehad. We mochten heel even vanuit de gang naar hem kijken en moesten toen weer naar de wachtruimte, maar de arts beloofde dat we bij hem mochten zodra hij van de OK naar de IC gebracht zou zijn.

De anderen zijn teruggegaan naar het bureau nadat Fleur en ik verteld hadden hoe het met Wolfs ging, maar wij zijn in het ziekenhuis gebleven. Uiteindelijk hebben we rond negen uur ’s avonds besloten dat Fleur vannacht bij Wolfs blijft en ik haar morgenochtend kom aflossen.

Op de parkeerplaats bij het ziekenhuis heb ik nog een kwartier lopen zoeken. Ik weet niet precies wie mijn auto van de grotten naar het ziekenhuis gereden heeft, maar diegene had mijn auto best op een logischere plaats neer mogen zetten.

Toen ik daarnet de deur open deed lag er een kort briefje van Britt. Heel attent van haar en ik vind het ook heel aardig, maar ik ben blij dat ik haar daarnet niet tegengekomen ben. Sinds ik Floris vond was ik nog geen moment alleen geweest en daar had ik onderhand toch wel behoefte aan. Ik voel me iets beter, of eigenlijk iets minder slecht, nu ik het een beetje van me af heb kunnen schrijven.

Ondertussen is het al bijna middernacht, ik ga mijn laptop afsluiten en proberen te slapen. Zodra er nieuws is over Floris laat ik het jullie weten!

Tot snel,

Screenshots aflevering 1

Afleveringen

De eerste serie van Flikken Maastricht bestaat uit de volgende dertien afleveringen:

1. Een valse noot
2. Een zaak met een luchtje
3. Groeten uit Lagos
4. Kogelvis
5. Alcohol maakt meer stuk
6. Kristalhelder
7. Een oude man
8. Broederliefde
9. Klappen
10. De gijzeling
11. Auto-maat (Die Jeugd van tegenwoordig)
12. Britt (De roof 1)
13. Grensgeval (De roof 2)

Nog even geduld